نظام مالیاتی ناکارآمد در ایران

نظام مالیاتی ناکارآمد ایران

نظام های مالیاتی در دنیا از چند جهت نسبت به نظام مالیاتی کشور برتری دارند:

1- دسترسی به کلیه داده های حاکمیتی در جهت جلوگیری از بروز فرار مالیاتی و شناسایی و وصول حداکثری مالیات

2- شفافیت در نظام اخذ مالیات و جلوگیری از بروز تخلفاتی نظیر اخذ رشوه یا علی الراس کردن های بی منطق توسط ممیزین مالیاتی

3- شفافیت در هزینه کرد مالیات در بخش های مختلف که نتیجه آن اعتماد افزایی در بدنه مردم و بنگاه ها در ارائه صادقانه اظهارنامه مالیاتی است

4- تمرکز بر اخذ مالیات از خانوار و به حداقل رساندن اخذ مالیات از بنگاه های تجاری و کسب و کارها

5- استفاده از مالیات به عنوان ابزاری برای تنظیم گری یا رگولاتوری در بخش های مختلف؛ به عنوان مثال از مالیات بر خانه های خالی برای بالا بردن هزینه نگهداری ملک خالی از سکنه، خارج شدن مسکن از گروه کالاهای سرمایه ای و برقراری تناسب میان عرضه و تقاضای مسکن است که در نهایت منجر به ایجاد تعادل قیمت مسکن در بازار خواهد شد

6- ارائه خدمات عمومی رایگان یا امتیازات اجتماعی بر پایه مالیات نظیر درمان رایگان یا با سطح پوشش بسیار زیاد

7- ایجاد گلوگاه های مختلف به ویژه در نظام ارزیابی و رتبه بندی شهروندی برای الزام افراد و کسب و کارها به ارائه به موقع اظهارنامه مالیاتی و وضع نمودن جرایم عدیده برای افرادی که از نظر مالیات بدحسابی می کنند.

موارد دیگری هم هست که باید در جای خود مطرح کرد. بن مایه همه این موارد این است که ما نظام مالیاتی را بر حداکثر تسامح و یا فشار بیش از حد، حداقل استفاده از تکنولوژی و نوآوری، حداقل نظارت بر عملکرد عوامل نظام اداری در بخش مالیات و عدم شفافیت در هزینه کرد مالیات های اخذ شده بنا کرده ایم.

یکی از دغدغه های شخصی ام در نظام اداری کشور، راه اندازی صندوق مکانیزه فروش و مالیات بر خانه های خالی است.