1. قدم اول این بود که مدیر پیشین فناوری اطلاعات را متقاعد کردیم که در اتاق وزیر یک مانیتور بزرگ نصب کنند تا وزیر در اتاق خودش به داشبوردها و داده‌ها دسترسی داشته باشد. بسیاری از وزرا و مسئولین عالی از دسترسی به داده‌ها محروم هستند و به ناچار مدام در حال گرفتن گزارش‌های کاغذی از زیرمجموعه هستند.
2. داشبوردهایی که موجود داشتیم را باید در یک بستر قابل دسترس می‌کردیم. این اتفاق افتاد و در یک بستر، داشبوردهای مختلف (هر آنچه داشتیم) را قرار دادیم که قابلیت استفاده تجمیعی فراهم شود.
3. مبتنی بر نماگرهای فعالیت وزارتخانه، داده‌های موردنیاز شناسایی شد.
4. وضعیت موجود بودن و قابل اتکا بودن داده‌‌های موردنیاز در سامانه‌ها بررسی شد و داده‌های خوب و موردنیاز احصا شدند.
5. انبار داده وزارتخانه ایجاد شد و داده‌های مدنظر در انبار داده وارد شدند.
6. تحلیل و طراحی گزارش‌های مختلف را آغاز کردیم که کدام داده را با چه نموداری و در چه قالبی نمایش دهیم. بیش از ۸۴ مدل نمودار برای نمایش داده‌ها انتخاب کردیم که به فراخور برای هرگزارش از یکی از آن‌ها استفاده کنیم.
7. در مدت زمان یک ماه، بیش از ۵۵ داشبورد مختلف را تحلیل و طراحی کردیم.
8. پس از تجربه ناموفق وزارتخانه در استفاده از ابزار Oracle BI در پیاده‌سازی داشبوردها، تمامی داشبوردها را از پایه کدنویسی و توسعه دادیم.
9. به تمامی نمایندگان مجلس برای مشاهده داشبوردهای مدیریتی دسترسی داده شد.

«نکته مهم»

توسعه مانیتورینگ روم یک فرایند دائمی و پایدار است که نیازمند استمرار در تامین داده و توسعه گزارش‌های مختلف دارد. بنابراین مدیران باید از ابتدا فکر لازم برای پایداری توسعه آن را در ذهن داشته باشند.

برای توسعه و نمایش این قبیل موارد باید صبوری کرد و نباید داشبوردها و گزارش‌ها پیش از نمایش رونمایی شود. توسعه مانیتورینگ روم نیازمند کار عمیق کارشناسی و صبر مدیریتی است.